Wonderman. Het negende nummer van de Zylver CD

Wonderman is een nummer van Zylver (www.zylver.com) wat gaat over hoe wij aan mensen hangen die iets bijzonders voor ons kunnen doen. Mensen die met talent ons in verrukking brengen. Maar, hebben wij nu wel belangstelling voor de mens achter dat talent? Of gaat het om wat ze kunnen presteren. Wat ze direct opbrengen? En daarna gooi je ze gewoon bij het oud vuil. Al zouden ze wonderen voor je hebben verricht. Tweeduizend jaar geleden was er ook zo'n man, waar iedereen wel interesse in had op het moment dat er wonderen werden verricht, maar die letterlijk op de vuilnishoop terecht kwam. Die ook wel 'schedelplaats' werd genoemd... een wegwerpplek voor mensen. Het nummer kun je beluisteren op http://soundcloud.com/zylvermusic/wonderman

De prachtige productie is te koop op: http://www.bol.com/nl/p/van-verre/1000004012549260/

Wonderman

ons bidden is vast
de juiste vorm
en als het past
binnen de norm
geeft zomaar een man
voorspoed en macht
niet minder dan
door ons is bedacht

wonderman, wonderman
wonderman, wonderman

wie hij ook mag wezen
de man die ons verrast
uit het niets verrezen
doet hij nu wat ons past
hij mag ons vriendje wezen
haalt alles uit de kast

de velden zijn wit
de oogst geslaagd
broekzakbezit
wat ons behaagt
geeft zomaar een knecht
een goed bestaan
rijk staan wij recht
als wij op de knietjes gaan

wonderman, wonderman
wonderman, wonderman

ons vervulde leven
zingt zijn requiem
het wonder zó gegeven
verleent ons de stem
voor een machtig hoog verheven
weg, weg, weg met hem

wonderman, wonderman
wonderman, wonderman

hartelijke groet, Jan

Lente. Het achtste nummer van de zylver CD.

Dit nummer is wat het is. Behoeft geen toelichting. Nogal direct

Ma +

Je kunt het nummer ook beluisteren via: http://soundcloud.com/zylvermusic/lente


Lente
 

vandaag is het weer lente

waar men van nieuw leven praat

betaalt de zon vast rente

voor een zomer die komen gaat

mij kan die dag niets brengen

mijn hart zo zwaar als lood

want als de dagen lengen

zie ik een teken van de dood

een kruis op een steen boven je naam

gebeiteld in zwart graniet

is het vergeefse kijkje

door een vensterraam

omdat niemand daar iets in ziet

heet dat voortaan verdriet

je vraagt: ga ik dood

niemand weet zich raad

de tijd zou wonden helen

maar voor jou is het te laat

die eenentwintig maart

de kalender meldt het vrij

dat de pijn niet echt verjaart

het zal pas sterven met mij

een kruis op een steen boven je naam

gebeiteld in zwart graniet

is het vergeefse kijkje

door een vensterraam

omdat niemand daar iets in ziet

heet dat voortaan verdriet

ik heb mijn woord gegeven

hou vol je blijft wel leven

maar in mijn ademhalen

net voor een nieuwe zin

kwam toch de dood je halen

tussen de regels in

een kruis op een steen boven je naam

gebeiteld in zwart graniet

is het vergeefse kijkje

door een vensterraam

omdat niemand daar iets in ziet

heet dat voortaan verdriet

omdat ik daar niets in zie

heet dat voortaan verdriet

Rivier. Het zevende nummer van de Zylver CD.

Rivier is een liedje van Zylver (www.zylver.com) wat gaat over verwarring en hoop. Zo grillig als een rivier kan zijn. Misschien wel zo grillig als een vrouw ook kan zijn. Je denkt soms dat je ze begrijpt en op dat moment ben je ze weer kwijt. De valse hoop die er in zit heb ik vergeleken met een schilderij van Voerman die prachtige schilderijen heeft gemaakt van de meanderende IJssel. 

Zilver water wat bijna opgaat in het grijs van de Overijsselse luchten. Een rivier raakt aan de einder, de horizon, de wolken aan. Voor het oog is dat ook zo. Wij wandelen dikwijls langs de IJssel. En als je dan in de verte kijkt, dan raakt het elkaar ook. Het water en de wolken. En toch weten we met ons verstand dat ze elkaar nooit raken. Maar de hoop en het fraaie uitzicht is er niet minder om. 

Zo is het wat mij betreft ook met liefde. Zoals wolken langs het blauw varen en zoals een rivier langs de dijk schuurt. Zo zou ik wel willen zijn. Voor haar. En zij kijkt mij aan en zegt: “Waar heb je het over?” Dan hou ik maar de hoop van de einder en de wolken… en ooit…

De teksten zijn mee te lezen op www.zylver.com (je kunt in het boekje doorbladeren). En het nummer is te beluisteren op http://soundcloud.com/zylvermusic/rivier en het volledige album is te koop op http://www.cdpost.nl/advanced_search_result.php?category=0&keywords=zylver

Rivier

jouw liefde vaart vluchtig

als jagende wolk

een eigen koers

je doet te luchtig

ongrijpbaar

maakt het mij jaloers 

laat mij het blauw zijn

waar je lichaam gedijt

even bij mij aanschuift

losjes met mij vrijt

jouw liefde meandert

zoekt als een rivier

een eigen weg

je  blik verandert

onzeker

wat het mij nu zegt 

laat mij de dijk zijn

waar je lichaam gedijt

even op mij aanstuurt

golvend met mij vrijt

kom dichter dan

nog dichter dan

dichter dan mijn

schaduw staan

want zelfs een rivier 

raakt aan de einder

ooit de wolken aan

al is die periode een ode

aan een tijd in vogelvlucht

al is die periode de bode

wat eens halt roept en verzucht

kom verder dan

nog verder dan

verder dan je wilde gaan

kom dichter dan

nog dichter dan

dichter dan mijn

schaduw staan

want zelfs een rivier 
raakt aan de einder

ooit de wolken aan

Controle. Het zesde nummer van de Zylver CD

Het nummer ‘Controle’ van Zylver (www.zylver.com) is een verpersoonlijking van het systeem in de vorm van ‘een man van de controle’. Ik maak me eigenlijk zorgen, zorgen over hoe we elkaar aan het knechten zijn met allerlei vormen van controle. Veelal is controle gebaseerd op angst. In economisch Nederland gaat het dan over: Wij hebben een kostenpatroon, dat delen we door het aantal mensen wat wij hebben en daarmee weten we ook hoeveel productieve uren iemand moet draaien. 

Die productieve uren moeten natuurlijk wel bewaakt worden. Op zich zou je zeggen dat daar niets mis mee is. Ware het niet dat wij mensen zijn en mensen in het geval van controlesystemen zich verdedigend gaan op stellen. Want, voelbaar wordt zo’n controlesysteem steeds gedetailleerder en daarmee de ‘leefruimte’ steeds kleiner. Ik heb wel eens gezegd dat een Excelsheet, een veel gebruikt controle-middel, altijd honger heeft naar gedetailleerdere gegevens. Er zijn namelijk steeds meer hokjes te vullen. We zijn daardoor meer bezig met het systeem, dan met waar wij goed zijn. Zo'n systeem zuigt creatieve energie weg naar het 'misleiden' van datzelfde systeem. Het is namelijk makkelijker om een systeem te misleiden, dan om nieuwe dingen te verzinnen met veel risico op afwijzing. 

Dat komt ook omdat iedereen ergens wel weet dat het systeem toch wel blijft. Niemand laat bij inburgering van systemen de houvast zomaar los. Zeker niet omdat aan het einde van het boekjaar de cijfers weer moeten worden ingeleverd. En de accountants en controllers alleen maar kunnen blijven hameren op cijfers (dat is immers hun vak). Het is alleen raar dat een 'partij' die aan het einde van de rit de balans op mag maken zo'n terugwerkende invloed hebben.  

Het systeem krijgt een te grote invloed op onze mindset. Dat is overal merkbaar in werkend Nederland. Daardoor gaan we niet uit van eigen kracht, maar we gaan meer zoeken naar effectiviteit en efficiëntie. Wat vaak een spiraal naar beneden wordt. Alle beroepen worden beheerst door gedachten naar meer efficiëntie. En dat betekent dat als wij er met z’n allen tegelijk mee bezig zijn, dat alles een eenheidsworst wordt uit slager van de supermarkt. Die een snelcursus 'hoe leg ik vlees in de vitrine' heeft gehad. Want uiteindelijk vindt iedereen dezelfde absolute.Veelal weinig toegevoegde waarde en uitkomend in dezelfde prijsspiraal. 

Dus kunnen we net zo goed al onze producties verhuizen naar goedkopere landen. Soms zijn er van die dingen die in zichzelf niet slecht hoeven te zijn, maar die een dusdanige negatieve invloed hebben op onszelf. Dan vind ik dat we er dan niet aan moeten beginnen. Dat is ook een statement. En van statements worden gezonde initiatieven geboren. Leve de mens die gaat zeggen: “Ik ga het heel anders doen!” 

Het nummer ‘Controle’ is te horen op http://soundcloud.com/zylvermusic/controle en de tekst kun je ook meelezen op www.zylver.com. En om op een economische verantwoorde manier af te sluiten de CD van Zylver is te koop op: http://www.cdpost.nl/advanced_search_result.php?category=0&keywords=zylver

En of  de lezer er één koopt is weer te controleren. Ik ben de controle. Man van de controle.

Controle

voor gaten en hokken

zal ik mensen lokken

ik zet ze vast subiet

in cellen van mijn excelsheet

arme man, rijke luis

krijgt een taak, krijgt een kruis

koppen laat  ik rollen

agenda’s geef ik overvolle

ik ben de

controle

man van de

controle

oefen uit mijn macht

hou ze druk dag en nacht

deel de eeuwigheid

in seconden tijd

één uur in één kwartier

noem ik werkplezier

hoofden laat ik tollen

programma’s geef ik overvolle

ik ben de

controle

man van de

controle

ik ben de x en y-as van het bestaan

een dagelijks kruis om mee verder te gaan

ik ben de controle, controle…

Hartegroet, Jan

Foto. Het vijfde nummer van de Zylver CD.

De tekst van het liedje 'Foto' van Zylver (www.zylver.com) zeurt al heel lang in mijn hoofd. Ik denk oorspronkelijk al ergens als kind. Niet als songtekst maar als 'plaatje'. Zoals de titel 'Foto' al zegt. Je ziet ze al meer dan een tiental jaren niet meer. De portretjes die je in de auto op het dashboard kon plakken. Voor de kinderen van vroeger een favoriet vaderdagcadeautje. Voor in de auto een foto van moeder met de tekst 'Denk aan mij'. 

Mijn vader was vrachtwagenchauffeur en die zag wel meer onderweg dan moeder de vrouw, dus gaf je als aandenken zo'n truttig cadeautje om te blijven herinneren dat vader wel toevallig getrouwd was met mijn moeder. Het hield zijn hoofd er bij. Dacht ik hoopvol.

Die woorden 'Denk aan mij' zijn nog steeds indringend. Het zijn maar drie woorden, maar komen bij mij altijd heel erg binnen. Er zijn mensen die voor altijd in je hart zijn binnengeslopen en binnengesloten. En ook al zie je ze niet meer, soms vanwege dramatische omstandigheden, ze blijven ergens altijd bij je.

Ik 'zag' bij het schrijven van het liedje iets voor mij alsof een foto aan wie je met weemoed terugdenkt, aan de deur van je ziel hangt. De plek waar je elke dag langskomt. De plek waar vandaan je elke dag vertrekt. Je kijkt even en leest 'Denk aan mij.' En vol warme gevoelens start je de dag. Er zijn genoeg momenten op de dag waardoor je opgeslokt wordt door je omgeving. Dus moet je soms iets borgen, iets vastpinnen. Een foto een pin-up. Voor mij die van mijn moeder zaliger. Moeders zijn ook de allermooiste mensen. Ik heb daarom iets moois aan mijn 'deur' hangen.

De tekst kun je ook meelezen op www.zylver.com en het is zelfs te beluisteren op http://soundcloud.com/zylvermusic/foto en de CD van Zylver is te koop op: http://www.cdpost.nl/advanced_search_result.php?category=0&keywords=zylver

Foto

wat achter ogen wordt bedacht

is in een oogwenk voorbij

als de dag ontwaakt met macht

is er geen plaats voor dromerij

al het mooie wat ik droom

in geur en in kleur

wordt als bruin blad aan een boom

toont op den duur een scheur

daarom hang ik een foto van jou

aan de deur van mijn ziel

daarop trouw en fragiel

drie woorden in rij

wat tijden in mij zegt en zei:

denk aan mij, denk aan mij, denk aan mij

de dag van morgen, nu en toen

is in een oogwenk voorbij

zwicht steeds in goede doen

bij nacht en ontij

een lief versje dat ik had

ontroert mij nu niet

op een vaag geschreven blad

staan zinnen zonder lied

daarom hang ik een foto van jou

aan de deur van mijn ziel

daarop trouw en fragiel

drie woorden in rij

wat tijden in mij zegt en zei:

denk aan mij, denk aan mij, denk aan mij

denk aan mij, denk aan mij, denk aan mij

op een foto aan de deur van mijn ziel

Hartegroet,

Jan

Als. Het vierde nummer van de Zylver CD

Het liedje 'Als' is een heftig nummer van Zylver (www.zylver.nl). Ook qua tekst. Het is net alsof je voor de TV zit en de ellende die vaak via het nieuws over ons heen rolt, zuchtend becommentarieert. En daar zijn we goed in als mensen. We vinden allemaal dat het beter is om bijvoorbeeld vrede te hebben, maar ondertussen, en dat is best raar, is er overal op de wereld haat en nijd.  Het was toch iets wat wij allemaal niet willen?

Als wij, ik het toch het eens voor het zeggen had, dan zou het beslist allemaal beter gaan. Als wij toch een God zouden zijn, dan zou het anders gaan. Het is best precair om je te vergelijken met God. Eveneens is het precair om alle ellende aan een hogere macht toe te schrijven. Ik weet dat heel veel mensen daar op stuk lopen. Die kunnen niet rijmen dat het gaat zoals het gaat en dat ondertussen vanuit de hemel schijnbaar iemand machteloos zit toe te kijken.

Het doet mij denken aan wat een sportpsycholoog eens vertelde. Hij hielp een sporter door alles wat de sporter dwars zat om goed te presteren zoals angst voor falen, prestatiedruk en ga zo maar door te visualiseren naar de gedaante van een aap. Deze niet bestaande aap kreeg 10 minuten per ochtend de tijd om te schelden op de sporter. En die aap 'kraamde' er van alles uit. Meestal: "Je kunt er helemaal niets van en wie denk jij dat jij bent. Het gaat je niet lukken." En precies na die 10 minuten riep de sporter: 'Stop! nu ben ik aan de beurt!" En de aap werd de mond gesnoerd. En voor de rest van de dag was de aap stil. Het voordeel voor de sporter was dat hij het probleem niet negeerde maar duidelijk een plek gaf buiten hemzelf en het daardoor niet continu doorzeurde in zijn hoofd. Het kon daardoor niet onder zijn huid kruipen. Immers de 'aap' was in de hoek van de kamer gebleven. (O, ik moet opeens denken aan een nummer van Roger Waters: http://www.youtube.com/watch?v=BA1sZ6XR78E , met een fantastische solo van Jeff Beck, dat nummer gaat over een 'monkey in the corner') Blijkbaar is een verpersoonlijking van alles wat niet goed gaat in een persoon buiten ons, soms heilzaam. Maar ik zou net als de 'dogwhisperer' willen zeggen: "Don't try this at home." Op zich om een God de schuld geven van alles is ook een soort van overlevingsmechanisme. We kunnen het niet alleen afhandelen blijkbaar. Of dat wel eerlijk is?

Ik heb er best veel over nagedacht. Ik zou er iets zinvols over kunnen zeggen, maar dat doe ik alleen maar onder vier ogen, of één op één in een schrijven. Met schroom, zoekend en weifelend. Zonder de wijsheid in pacht te hebben. Maar, ik hou van zoekers, van mensen die dolen. Wat dat ben ik ook. Ook ik ben een 'niet weter' geen betweter. Maar, ik durf er wel over te praten en naar te zoeken. Al zouden we aan het einde samen moeten zeggen en zuchten: "We weten het (ook) niet." En dat is ook best fijn... fijner dan je denkt.

In dit liedje komen best heftige dingen voorbij. En het einde is één groot dilemma. Als wij God zouden zijn, dan zou iedereen gelukkig en gezond blijven, voor altijd jong en niet dood gaan. Diep van binnen willen we dat namelijk ergens allemaal. Voorwaarde is wel dat het leven leuk is. En tegelijkertijd geloven veruit veel van diezelfde mensen niet in dat hiernamaals. Of als het toch? Ja, als...

De tekst is ook mee te lezen op www.zylver.nl en het nummer kun je beluisteren op http://soundcloud.com/zylvermusic/als

En de totale productie is te koop op: http://www.cdpost.nl/advanced_search_result.php?category=0&keywords=zylver

met schroom:

Als 

het nieuws flitst voorbij
de ellende van vandaag
een terrorist zie ik vuren
vanuit een hinderlaag
worden weerloze mensen
bruut de dood ingejaagd

maar, als ik toch eens God was
als ik toch eens God was
werd de dader weggevaagd

een storm raast voorbij
dendert naar de kust
metershoge golven
rollen naar hartelust
ik zie mensen verdrinken
levensvuren uitgeblust

maar, als ik toch eens God was
als ik toch eens God was
bracht ik stormwinden tot rust

het gaat maar niet voorbij
de  welvaart slecht verdeeld
armen moe van honger
rijken snel verveeld
mensen buigen of barsten
waar geld de hoofdrol speelt

maar, als ik toch eens God was
als ik toch eens God was
werden zwakken goed bedeeld

je leven flitst voorbij
dendert naar de dood
wat levenslustig begon
komt eens in ademnood
je toekomst zal verstikken
door wat het leven je bood

maar, als ik toch eens God was
als ik toch eens God was
gaf ik leven na de dood

leven na de dood...

Hartegroet, Jan

Stoet. Het derde nummer van Zylver.

Het liedje 'Stoet' is voor mij heel bijzonder. Het heeft iets van kameraadschap en het onmogelijke mogelijk maken. Tegen beter weten in. Twee dieren die normaal gesproken niet samen kunnen leven, nemen het heft in handen en gaan de wereld een voorbeeld stellen. Een leeuw en een lam. Van oudsher in de geschiedenis, toen we allemaal nog nomaden en herders waren, dieren die tot de verbeelding spraken. Koning en slachtoffer. Tweeduizend jaar geleden, ook niet voor niets, verenigd in één figuur uit Nazareth. Koning die slachtoffer werd en andersom. 

Ik dagdroom nog wel eens van de stoet waar het over gaat. In dit liedje zijn het de dieren die een voorbeeld stellen die de mensen duidelijk maakt. Vrede is mogelijk. Carneval des animaux. Ik ken een hele grote groep muzikanten en ik zou het fantastisch vinden om met z'n allen in een stoet, te zingen en spelen voor de boodschap van de vrede. Muziek maakt harten zacht. En zachte harten laten nu eenmaal beter de liefde binnen. De melodie haalt machten neer. Ik hou van de kameraadschap. Omhelzen. Grote mannen die als kleine jongens elkaar helpen en aansporen. Die van haantjes verworden tot de parelhoentjes van deze wereld. Die met hun glans de wereld om hun heen kunnen verbeteren. Als je het mij vraagt: ik ben alvast begonnen. Niet door kracht of geweld.

Weet je wat het mooiste is van Zylver? Dat al de mannen die meedoen, anders zijn geworden dan voor Zylver. En nu hou ik mijzelf voor, dat het ook komt door de woorden die ik heb geschreven, door de kameraadschap die ontstaat. Door te inspireren, aan te moedigen, door in ze te geloven. Dat is groter dan het album zelf. Muzikaal is iedereen beter geworden, heb ik uit hun eigen mond gehoord. En amicaal? Doe maar een 'big hug'.

Wat bijna niemand weet is dat dit nummer oorspronkelijk was ingeschreven voor het songfestival. Ook in een mooie Engelse versie. Daar heette het 'Perfect World'. Ook heel erg mooi. En toch de Nederlandse versie, komt zo dichtbij. Dichtbij je hart... geef het een kans...

De tekst kun je meelezen op www.zylver.nl en je kunt het nummer beluisteren op http://soundcloud.com/zylvermusic/stoet Laat het eens over je heen rollen.... en sluit je aan.

De CD is te koop via http://www.cdpost.nl/advanced_search_result.php?category=0&keywords=zylver

Stoet

de wereld wordt door haat gedreven
zegt de leeuw tegen het lam
dat wij in liefde leven
zal tonen dat het anders kan

samen vormen wij een stoet
die de vijandschap doorbreekt
alle mensen volgen doet
en van verzoening spreekt

o, hart van steen
met dit lied alleen 
gaan we door je 
muren heen

er is iets moois voor jou
wat je hart te binnen schiet
er is iets moois voor jou
een liefdeslied
met dit lied alleen
gaan we door je muren heen

alle landen sta verbaasd
de melodie haalt machten neer
als de stoet is uitgeraasd
is er geen verdeeldheid meer

haat en nijd worden geweerd
zegt de leeuw tegen het lam
op ons liefdeslied marcheert
een volk dat weer beminnen kan
 
o, hart van steen
met dit lied alleen
gaan we door je 
muren heen

er is iets moois voor jou
wat je hart te binnen schiet
er is iets moois voor jou
een liefdeslied
met dit lied alleen
gaan we door je muren heen

hartegroet, Jan

Gekaapt. Het tweede nummer van Zylver.

Vandaag is het tweede nummer van Zylver (www.zylver.com) aan de beurt. Het liedje heet 'Gekaapt'. Het heeft een beetje een Peter Pan-achtige branie. Men zegt dat ik hoog sensitief ben en als je alle literatuur daarover leest, pas ik inderdaad wel in dat profiel. Ik heb er alleen moeite mee dat ik in dat hokje gedrukt wordt. Ik negeer het. Het zij zo. Ik wil niet speciaal behandeld worden en voor de rest is alles is goed.

Tijdens een wandeling, werk of reizen, zie en hoor ik alles. Ik hoor de verhalen, die ze mij niet persé hoeven te vertellen en ik zie vaak dingen die zouden kunnen gebeuren. Dat is wat mij betreft geen hocus-pocus. Geen bijzondere gave, maar gewoon scherpe ogen en snel werkende hersentjes. Die direct een begrip, woorden geven aan wat ik zie of hoor. Mensen die er geen verstand van hebben, denken vaak dat ik paranormaal ben, of zo. Hoewel ik zeker geloof dat er meer is tussen hemel en aarde, heb ik de overtuiging dat ik mij niet in de geestenwereld behoor te mengen. Die wereld is helemaal niet geestig en ik ga die drempel niet over. De aardse zaken hebben al genoeg aan zichzelf en mocht ik iemand kunnen helpen, dan is mijn opmerkzaamheid en hartgesteldheid omzetten naar directe hulp al een hele klus. Dus voor mij geen paranormaal, maar gewoon normaal.

Zo zie ik ook, niet zo verwonderlijk, veel mensen die gebukt gaan over straat. Waarbij je/ik het idee hebt dat het leven zeer doet. Ik moest dan wel eens denken aan de figuur Peter Pan. Mensen voor even meenemen naar een andere plek.  Even kapen, even stelen... Je gunt ze even iets beters.

Dit liedje gaat over een speciaal iemand die voor even meegenomen wordt naar een één seconde hemel. Wat hetzelfde voelt als een klik, een raak moment, wat sommigen ook wel verliefdheid noemen. Want, het is niet zomaar meenemen. Het is een reis naar geluk, voor beide. En ik zou die wederhelft zomaar kunnen zijn. Nee, geen fantasie. Gewoon Peter Pan. En om het een beetje romantischer te maken, wat mij betreft van die ene seconde, naar altijd. Want, ik geloof in trouw, ik geloof in die ene. Zelfs over de grenzen van de dood heen. Ik weet dat het tegenwoordig niet zo 'in' is om dat te zeggen. Om er voor te staan. Dat is FANTAST-isch. Maar, voor de rest is alles goed. Dus laat mij daar maar in geloven. 'Never-Neverland' is een mooi land... maar voor mij is het 'For Ever-Everland'...

Ik geloof in die ene nanoseconde die een eeuwigheidswaarde heeft. De tekst is ook te lezen in het doorbladerboekje van de CD van Zylver op www.zylver.com en dat is natuurlijk nog gaver, het is ook te beluisteren op http://soundcloud.com/zylvermusic/gekaapt En zelfs als een fantastische productie te koop: http://www.cdpost.nl/advanced_search_result.php?category=0&keywords=zylver  Dan ben je er ook even uit... Gekaapt door muziek van Zylver.

Gekaapt

ik zag je op je wegen
in wind en weer
je dagen zaten tegen
en de wereld deed zo zeer

ik stal je met mijn ogen
kaapte je hart
van hier zijn wij gevlogen
naar een hemeltje apart

één tel aan de tijd ontlokt
één tel er zomaar tussenuit geknepen
één tel je adem gestokt
één tel je bij jouw hart gegerepen

de één-seconde hemel duurde een eeuwigheid
die één-seconde hemel is ons kiertje in de tijd

één tel aan de tijd ontlokt
één tel er zomaar tussenuit geknepen
één tel je adem gestokt
één tel je bij jouw hart gegerepen 

één tel aan de tijd ontlokt
één tel er zomaar tussenin bewogen
één tel je adem gestokt
één tel mijn mond als kus gebogen

Hartegroet, Jan

Utopia. Het eerste nummer van Zylver.

De nieuwe CD van de band Zylver (www.zylver.com) is zojuist verschenen. Als tekstschrijver/componist heb ik daar anderhalf jaar aan mogen werken. Het leek mij wel leuk om wat achtergrondinformatie te geven van alle tracks die op deze CD zijn verschenen. Vandaag het eerste nummer uit de reeks met de titel Utopia.

Een bekend fenomeen: Utopia, het land waar het eerder of ooit beter is gegaan, of beter zal worden. De mensheid heeft het de naam Utopia gegeven. Daar waar het goed is, waar alles klopt. De titel doet denken aan dat bekende gevoel. Alleen ik heb het heel anders ingevuld. Ik heb het land kleiner gemaakt tot het territorium van mijn eigen hoofd. Het plekje waar nostalgie de letterlijke hoofdmoot is. Ook ik heb fijne herinneringen uit het verleden die ik vele male mooier heb gemaakt dan misschien ze in werkelijkheid zijn geweest. Voor mij was Utopia een land waar ik als kleine jongen bramen aan het plukken was. Bramen plukken voor mijn moeder. Actueel gezien is het nu ook de tijd voor het plukken van bramen. Ze staan bij ons in de tuin. Zomaar spontaan gegroeid. Een cadeautje van moeder natuur. Ik heb er zo juist een paar door m'n yoghurt geroerd.

Mijn moeder maakte er een toetje van. Bluf heette het. Opgeklopt, zoals herinneringen ook vaak positief worden opgeklopt. Het geeft misschien te denken... Waarom ik het mooier maak. En daarnaast betrap ik ook anderen er op dat ze een fantastische voorstelling weten te maken van een kleine gebeurtenis. Bramen plukken is bij mij verworden tot een songtekst. Er zijn best antwoorden te geven op het mooier voorstellen dat het eigenlijk is. Voor mijzelf ken ik de achtergronden wel. Ik denk zelf als je eerlijk bent voor jezelf, dat je ook bij jezelf wel antwoorden weet. Het hoe en waarom is eigenlijk ook bij jezelf ergens opgesloten. Je hoeft het vaak alleen maar uit te spreken als je het durft. Het is niet iets nieuws. Dus er valt ook niet bang voor te zijn. Zoals Utopia ook een heel bekend land is...

Je kunt het nummer beluisteren op: http://soundcloud.com/zylvermusic/utopia en de songtekst kun je ook lezen door te bladeren in het boekje op www.zylver.com

Utopia

ik droom weg door de wolken
daar ligt een land zo mild
daar geurt een tuin zo zoet
dat het tijden stilt

de nostalgie groeit er welig
als vrucht van vroeger tijd
haar diepe paarse gloed
boeit een eeuwigheid

zo zuur ik heden 
bezie met ironie
ontaardt het verleden
in zoete fantasie

utopia is doof
utopia is blind
utopia zegt niets
niets wat mij niet zint

ik droom weg door de wolken
waar ik de bramen pluk
een emmer tot de rand
vult zich met geluk

waar ik verhalen opfleur
opklop tot paarse mousse
een pan vol stomend bluf
brengt mij in een roes

zo zuur ik heden 
bezie met ironie
ontaardt het verleden
in zoete fantasie

utopia is doof
utopia is blind
utopia zegt niets
niets wat mij niet zint

ik droom weg door de wolken
daar pluk ik vruchten van
het oude zeer verzoet
tot wat ik hebben kan

Hartegroet, Jan